Twee stappen verwijderd van de hemel

Zijn jullie ook bekend met de muziek van Two Steps From Hell? Zoniet, dan weet ik hoe deze naam klinkt. Je eerste gedachte zal zijn: dat is een metalband. Meestal geeft zo'n naam je een juiste indicatie. Maar bij Two Steps From Hell kun je er bijna niet verder vanaf zitten. 

Ironisch genoeg komt het denk ik wel door de metalmuziek dat ik dit soort muziek ben gaan waarderen. Of eigenlijk, door de symfonische rock en metal. Bands zoals Within Temptation, Nightwish, Epica en Delain. Waarom ik juist voor deze muziekstijl gevallen ben? Ik begon als liefhebber van rockmuziek, maar ik vond het symfonische uit dit genre de muziek afmaken. Het contrast tussen de snoeiharde rock- en metalmuziek vormen een spannend contrast met de sprookjesachtige klassieke tonen. Wil je me helemaal blij maken? Stop er dan ook nog een achtergrondkoor bij-in. Het resultaat is bombastische muziek die filmische beelden oproept in je fantasie en die je onwijs inspireert. De stap naar filmmuziek/soundtracks was vervolgens niet zo groot meer en tegenwoordig kan ik ook erg genieten van klassieke muziek. Want beiden kunnen aanvoelen als symfonische metal, maar dan zonder de metal zeg maar. En in deze categorie vinden we ook Two Steps From Hell: de filmmuziek. 

Als ik de muziek in drie woorden zou moeten samenvatten, zou ik het omschrijven als episch, bombastisch en diepgaand. Het is muziek die, wanneer je echt intensief luistert, bij je binnenkomt en die iets in je losmaakt. Door de dramatische symfonische tonen zie je hele veldslagen voor je ogen zich afspelen en de brok in je keel groeit. Neem nu bijvoorbeeld het nummer Archangel. Het ritme wordt hier in eerste instantie slechts met violen aangegeven. Dit op een dusdanig dramatische manier, dat je het gevoel hebt dat het onderwerp van dit liedje iets belangrijks en iets onvermijdelijks gaat doen. Ik zie een legertje van engelen zich voorbereiden op een grote en belangrijke strijd. Eentje waar veel vanaf hangt. Ze voelen dat ze niet allemaal terug zullen keren uit de strijd. Maar ze weten ook dat deze belangrijker is dan het lot van de individuen. 

Zodra de zangeres begint te zingen op die harmonische, melodramatische manier, voel ik de brok in mijn keel groeien en glinsteren er tranen in mijn ogen. En dan de finale, met dat schitterende koor. Daar voel ik persoonlijk de Glorie Gods in al Zijn stralende en sprankelende vormen aan komen stormen. Wil je zelf een verhaal maken bij dit mooie nummer? Hier kun je hem beluisteren: http://youtu.be/dJ-QLl5qjLg.

Ben je schrijver en laat je je graag inspireren door muziek? Of hou je gewoon van muziek die je fantasie prikkelt? Probeer dan eens wat muziek uit van Two Steps From Hell. Ik kan me niet voorstellen dat deze muziek je zal teleurstellen!